Een empty nest is rauwe rouw

De gevoelens van onrust en leegte als je kinderen de deur uit zijn , zijn niets anders dan rouw. Je hebt je jarenlang ingezet voor je gezin en plotseling verandert de dynamiek net zoals de dood van een dierbare dat ook doet. Voorts word je geconfronteerd met je eigen sterfelijkheid. Je beseft je nu echt, de tijd tikt maar door.
Hoe geboorte en jeugdtrauma je leven vandaag nog steeds bepalen; Aanpassen en de angst voor afwijzing.

Je aanpassen aan een groep geeft een illusie van veiligheid maar is in feite een vorm van zelfverloochening en komt voort uit onveiligheid vaak al uit je vroege jeugd. Aanpassen is niets anders dan een trauma respons. Ik leg je uit waarom en hoe ik dit persoonlijk heb ervaren. En waarom het nu tijd is dit aanpassingsgedrag voorgoed uit je systeem te bannen.